خبر

تنبلی چشم، که به آن آمبلیوپی نیز گفته می‌شود، اختلالی در بینایی است که در آن یک چشم به درستی رشد نمی‌کند و دید ضعیف‌تر از حد معمول دارد. این عارضه معمولاً در اثر عدم تحریک کافی بینایی یک چشم به وجود می‌آید. تنبلی چشم اگر در دوران کودکی به موقع تشخیص داده نشود، می‌تواند منجر به نابینایی دائمی در چشم مبتلا شود.

تنبلی چشم یکی از شایع‌ترین علل نابینایی قابل پیشگیری در کودکان است. این عارضه حدود 2 تا 3 درصد از کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

علل

دلایل مختلفی می‌توانند برای تنبلی چشم وجود داشته باشند، از جمله:

• انحراف چشم: اگر یک چشم به طور مداوم به سمت داخل، خارج، بالا یا پایین منحرف شود، مغز ممکن است تصویری که از آن چشم دریافت می‌کند را نادیده بگیرد.
• عدم تقارن عیوب انکساری: اگر یک چشم عیوب انکساری (مانند نزدیک‌بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم) به طور قابل توجهی بیشتر از چشم دیگر داشته باشد، مغز ممکن است تصویری که از چشم ضعیف‌تر دریافت می‌کند را نادیده بگیرد.
• آب مروارید: آب مروارید، کدورت عدسی چشم، می‌تواند مانع از ورود نور به چشم و رسیدن آن به شبکیه شود. این امر می‌تواند منجر به تنبلی چشم در چشم مبتلا شود.
• افتادگی پلک: افتادگی پلک می‌تواند مانع از رسیدن نور به چشم و تحریک بینایی آن شود.

علائم

علائم تنبلی چشم ممکن است ظریف باشند و به راحتی قابل تشخیص نباشند. با این حال، برخی از علائم شایع عبارتند از:

• انحراف چشم: یکی از چشم‌ها ممکن است به سمت داخل، خارج، بالا یا پایین منحرف شود.
• پلک زدن یا بستن چشم: کودک ممکن است پلک یکی از چشمان خود را زیاد بزند یا آن را ببندد.
• مالیدن چشم: کودک ممکن است به طور مکرر چشم خود را بمالد.
• حساسیت به نور: کودک ممکن است نسبت به نور روشن حساسیت داشته باشد.
• مشکل در تمرکز: کودک ممکن است در تمرکز بر روی اشیاء، به خصوص در فواصل دور، مشکل داشته باشد.
• تمایل به کج کردن سر: کودک ممکن است سر خود را برای بهتر دیدن کج کند.

تشخیص

تشخیص تنبلی چشم معمولاً توسط معاینه چشم توسط چشم پزشک انجام می‌شود. در طول معاینه، چشم پزشک بینایی کودک را معاینه می‌کند و به دنبال هرگونه ناهنجاری در ساختار چشم یا نحوه عملکرد آن می‌گردد. چشم پزشک همچنین ممکن است از آزمایش‌هایی برای ارزیابی قدرت بینایی هر چشم و هماهنگی چشم‌ها استفاده کند.

درمان

درمان تنبلی چشم به علت آن بستگی دارد. در بیشتر موارد، درمان شامل موارد زیر است:

• استفاده ازعینک یا لنزهای تماسی: عینک یا لنزهای تماسی می‌توانند برای اصلاح هرگونه عیوب انکساری و بهبود بینایی چشم ضعیف‌تر استفاده شوند.
• پچ چشم: پچ چشم برای پوشاندن چشم سالم به منظور مجبور کردن مغز به استفاده از چشم ضعیف‌تر استفاده می‌شود.
• قطره چشم: قطره چشم آتروپین می‌تواند برای فلج کردن عضلات چشم سالم و تاری دید آن استفاده شود تا مغز مجبور به استفاده از چشم ضعیف‌تر شود.
• جراحی: در برخی موارد، ممکن است برای درمان تنبلی چشم نیاز به جراحی باشد. جراحی معمولاً برای اصلاح مشکلات ساختاری چشم که باعث اختلال در بینایی می‌شوند، مانند آب مروارید یا افتادگی پلک، انجام می‌شود.

سخن پایانی

بهترین راه برای پیشگیری از تنبلی چشم، معاینات منظم چشم برای کودکان است. آکادمی چشم پزشکی آمریکا توصیه می‌کند که تمام کودکان در سنین 6 ماهگی، 18 ماهگی، 3 سالگی و قبل از ورود به مدرسه معاینه چشم شوند. معاینات زودهنگام می‌تواند به تشخیص تنبلی چشم در مراحل اولیه کمک کند، زمانی که درمان آسان‌تر و موثرتر است. شما میتوانید برای پیدا کردن بهترین دکتر متخصص اطفال و نوزادان در شهرهای کشور، به سایت کودک درمان سر بزنید.